Αδικία, μια λέξη χίλιες εικόνες, όλοι έχουμε πέσει στην αγκαλιά της.Ζούμε στην εποχή που η αδικία είναι το συνώνυμο της,θέλοντας και μη έχουμε και εμείς αδικήσει και έχουμε αδικηθεί .Είναι στιγμές που σκεφτόμαστε να γίνουμε τέρατα και εμείς για να πάψουμε να είμαστε θύματα αλλά αν πάψουμε να είμαστε θύματα θα γίνουμε θύτες , όλα είναι ένας φαύλος κύκλος και εσύ στην μέση να προσπαθείς να καταλάβεις και να επιλέξεις το σωστό και το λάθος αλλά πιο είναι αυτό το λάθος ή το σωστό αφού ακόμα και αυτός που μας τα διδάσκει χάσκει και αντιφάσκει, και στο τέλος πως να μην γίνεις θύτης όταν βλέπεις συνέχεια άτομα που δεν προσπαθούν για παράδειγμα να πετύχουν σε ένα συγκεκριμένο σκοπό να προχωράνε μπροστά με την αδιαμφισβήτητη "αξία" τους και εσύ πού έχεις όλα τα εφόδια απλά κουβαλάς τον σταυρό σου ο όποιος μεγαλώνει και μεγαλώνει μέχρι που σε πλακώνει ΄εκτός και αν βρεθεί το σπάνιο είδος του ανθρώπου και αναγνωρίσει την αξία σου πριν θαφτείς από το βάρος του σταυρού σου . Υπάρχει ελπίδα όσο υπάρχουν ακόμα αυτές οι μικρές λεξούλες ΆΞΙΑ ΑΓΆΠΗ και ΆΝΘΡΩΠΌΣ ο δρόμος της ζωής είναι μακρύς και ανώμαλος και η ζωή έχει μια γλυκόπικρη γεύση που ίσως να υπερισχύει λίγο η πικράδα της αλλά είναι ανεκτίμητη, και μην ξεχνάμε κάτι όσο μουντός και να είναι ο καιρός κάποια στιγμή θα βγει ο ήλιος και τότε όλα θα φτιάξουν και θα λάμψει η αλήθεια γιατί μπορεί στην μουντάδα να μην φαίνεται τόσο εύκολα το ποιόν του αλλού αλλά ο ήλιος τα φανερώνει όλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου